Elementos de Euclides

Capa da primeira edición en inglés dos Elementos de Euclides, publicada por Sir Henry Billingsley en 1570.

Os Elementos de Euclides (grego: Στοιχεῖα) é un tratado matemático e xeométrico constituído por trece libros escrito polo matemático grego Euclides en Alexandría contra o ano 300 a.C.

Engloba unha colección de definicións, postulados (axiomas), proposicións (teoremas e construcións) e probas matemáticas das proposicións. Nestes trece volumes Euclides recompila gran parte do saber matemático da súa época, representado no sistema axiomático coñecido como Postulados de Euclides os cales, dunha forma sinxela e lóxica, deron lugar á xeometría euclidiana.

Parece que Euclides pretendía reunir tres grandes descubrimentos do seu tempo: a teoría das proporcións de Eudoxo (Os Elementos. Libro V), a teoría dos irracionais de Teeteto e a teoría dos cinco sólidos regulares, que ocupaba un lugar importante na cosmoloxía de Platón.

Coa excepción de Sobre a esfera movente de Autolycus de Pitane, os Elementos é o tratado grego sobrevivente máis antigo [1] e contén o tratamento axiomático-dedutivo sobrevivente máis antigo da matemática.[2] É unha obra fundamental na construción da lóxica e da ciencia moderna.

Os Elementos de Euclides é o libro de máis éxito [3][4] e influente [5] xamais escrito. Imprimiuse por primeira vez en Venecia en 1482, é foi un dos primeiros traballos de matemática en seren impresos despois da invención da imprenta e, despois da Biblia, foi o libro que máis edicións alcanzou (máis de 1.000).[6][7] Usouse como un texto básico en xeometría en todo o mundo occidental durante 2.000 anos. Ao longo séculos, cando o quadrivium estaba incluído no currículo dos estudantes de todas as universidades, o coñecemento deste texto, ou polo menos de parte del, exixíase a todos os estudantes. Non foi até o século XX cando, aínda o seu contido era ensinado universalmente nos libros didácticos, deixou de ser considerado algo que todas as persoas educadas deberían ler.[8] E aínda hoxe é utilizado por algúns educadores como introdución básica da xeometría.

  1. Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition, ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclid of Alexandria", páx. 101: Coa excepción da Esfera de Autolycus, a obra de Euclides constitúe o tratado matemático grego sobreviventes máis antigo; aínda así, máis da metade do que Euclides escribiu se perdeu.
  2. Ball, W. W. Rouse (1960): A Short Account of the History of Mathematics. 4th ed. [Reprint. Original publication: London: Macmillan & Co., 1908] ed. New York: Dover Publications.
  3. Encyclopedia of Ancient Greece (2006), por Nigel Guy Wilson, páxina 278. Publicada por Routledge Taylor e Francis Group: Os Elementos de Euclides constituíron a base de toda a educación matemática, non só nos períodos romano e bizantino, senón chegando incluso ao propio século XX, e pode afirmarse que é o libro didáctico de maior éxito nunca escrito.
  4. Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclid of Alexandria", páxina 100: Como profesores para a súa escola chamou a un grupo dos mellores académicos, entre os cales o autor do máis fabulosamente exitoso libro didáctico de matemática nunca escrito, os Elementos (Stoichia) de Euclides.
  5. Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclid of Alexandria", páxina 119: Os Elementos de Euclides non só foi o máis antigo traballo matemático que sobreviviu até nós, senón que tamén foi o mellor libro didáctico de todos os tempos. [...] As primeiras versións impresas dos Elementos apareceron en Venecia en 1482, sendo un dos primeiros libros de matemáticas en imprimirse; estímase que desde entón polo menos se publicaron mil edicións. Talvez ningún outro libro, coa excepción da Biblia, pódese gabar de ter tantas edicións, e certamente ningunha obra de matemáticas tivo unha influencia comparábel á dos Elementos de Euclides.
  6. Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclides of Alexandria", páx. 119.
  7. Hendrik Bunt, Lucas Nicolaas, Phillip S. Jones, Jack D. Bedient (1988): The Historical Roots of Elementary Mathematics. Dover Publications, páxina 142: Os Elementos foi coñecido na Europa Occidental a través dos árabes. Alí, convertéronse na base da educación matemática. Coñécense máis de 1.000 edicións dos Elementos. Con toda seguridade é, xunto á Biblia, o libro máis difundido na civilización occidental.
  8. Ball (1960).

Developed by StudentB