Parece que Euclides pretendía reunir tres grandes descubrimentos do seu tempo: a teoría das proporcións de Eudoxo (Os Elementos. Libro V), a teoría dos irracionais de Teeteto e a teoría dos cinco sólidos regulares, que ocupaba un lugar importante na cosmoloxía de Platón.
Coa excepción de Sobre a esfera movente de Autolycus de Pitane, os Elementos é o tratado grego sobrevivente máis antigo [1] e contén o tratamento axiomático-dedutivo sobrevivente máis antigo da matemática.[2] É unha obra fundamental na construción da lóxica e da ciencia moderna.
Os Elementos de Euclides é o libro de máis éxito [3][4] e influente [5] xamais escrito. Imprimiuse por primeira vez en Venecia en 1482, é foi un dos primeiros traballos de matemática en seren impresos despois da invención da imprenta e, despois da Biblia, foi o libro que máis edicións alcanzou (máis de 1.000).[6][7] Usouse como un texto básico en xeometría en todo o mundo occidental durante 2.000 anos. Ao longo séculos, cando o quadrivium estaba incluído no currículo dos estudantes de todas as universidades, o coñecemento deste texto, ou polo menos de parte del, exixíase a todos os estudantes.
Non foi até o século XX cando, aínda o seu contido era ensinado universalmente nos libros didácticos, deixou de ser considerado algo que todas as persoas educadas deberían ler.[8] E aínda hoxe é utilizado por algúns educadores como introdución básica da xeometría.
↑Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition, ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclid of Alexandria", páx. 101: Coa excepción da Esfera de Autolycus, a obra de Euclides constitúe o tratado matemático grego sobreviventes máis antigo; aínda así, máis da metade do que Euclides escribiu se perdeu.
↑Ball, W. W. Rouse (1960): A Short Account of the History of Mathematics. 4th ed. [Reprint. Original publication: London: Macmillan & Co., 1908] ed. New York: Dover Publications.
↑Encyclopedia of Ancient Greece (2006), por Nigel Guy Wilson, páxina 278. Publicada por Routledge Taylor e Francis Group: Os Elementos de Euclides constituíron a base de toda a educación matemática, non só nos períodos romano e bizantino, senón chegando incluso ao propio século XX, e pode afirmarse que é o libro didáctico de maior éxito nunca escrito.
↑Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclid of Alexandria", páxina 100: Como profesores para a súa escola chamou a un grupo dos mellores académicos, entre os cales o autor do máis fabulosamente exitoso libro didáctico de matemática nunca escrito, os Elementos (Stoichia) de Euclides.
↑Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclid of Alexandria", páxina 119: Os Elementos de Euclides non só foi o máis antigo traballo matemático que sobreviviu até nós, senón que tamén foi o mellor libro didáctico de todos os tempos. [...] As primeiras versións impresas dos Elementos apareceron en Venecia en 1482, sendo un dos primeiros libros de matemáticas en imprimirse; estímase que desde entón polo menos se publicaron mil edicións. Talvez ningún outro libro, coa excepción da Biblia, pódese gabar de ter tantas edicións, e certamente ningunha obra de matemáticas tivo unha influencia comparábel á dos Elementos de Euclides.
↑Boyer, Carl B. (1991): A History of Mathematics. Second Edition ed. [S.l.]: John Wiley & Sons, Inc. Capítulo "Euclides of Alexandria", páx. 119.
↑Hendrik Bunt, Lucas Nicolaas, Phillip S. Jones, Jack D. Bedient (1988): The Historical Roots of Elementary Mathematics. Dover Publications, páxina 142: Os Elementos foi coñecido na Europa Occidental a través dos árabes. Alí, convertéronse na base da educación matemática. Coñécense máis de 1.000 edicións dos Elementos. Con toda seguridade é, xunto á Biblia, o libro máis difundido na civilización occidental.